W kilka lat po uzyskaniu niepodleg¿o¿ci wiele krajów afrykäskich dokonäo transferów kapitäowych. Przy tej okazji przywo¿uje si¿ kilka powodów, w¿ród których znajduj¿ si¿: przywrócenie równowagi regionalnej, decentralizacja i usuni¿cie ¿ladów kolonialnych. W tej perspektywie i pod wp¿ywem impulsu Feliksa HOUPHOUET-BOIGNY, Yamoussoukro zostäo ustanowione polityczn¿ i administracyjn¿ stolic¿ Wybrze¿a Ko¿ci S¿oniowej od 1983 roku. Decyzja ta, która przez d¿ugi czas pozostawäa teoretyczna, miäa swoj¿ faz¿ praktyczn¿ w latach 2002-2010, po czym zapad¿a w swoisty letarg. Ten projekt o znaczeniu narodowym jest konfrontowany z wän¿ kwesti¿ gruntów. Dost¿p do tego zasobu i jego racjonalne wykorzystanie jest problemem w kontek¿cie rewaloryzacji gruntów wiejskich i miejskich. Pästwowa logika formalnego zabezpieczania praw do ziemi jest przeciwstawiona strategiom przejmowania ziemi od ludno¿ci lokalnej, na tle pluralizmu prawnego i instytucjonalnego. Ze skutków spo¿eczno-ekonomicznych i ¿rodowiskowych wy¿ania si¿ problem rozwoju lokalnego w tej nowej stolicy, która jest tylko cieniem swojej dawnej postaci i która tonie pod politycznym pryzmatem.