Monografia obejmuje historiografi¿, kultur¿ i to¿samo¿¿ palesty¿skiej wioski, Lubyi, zburzonej w 1948 r., wysiedlaj¿cej i rozpraszaj¿cej cä¿ swoj¿ ludno¿¿; obecnie zamieszkuj¿cej trzynäcie ró¿nych krajów w czterech zak¿tkach ¿wiata. W celu wymazania ¿wiadków i szcz¿tków domów, zasadza si¿ ogromny zielony las zwany "Lasem Po¿udniowoafrykäskim", aby zakopä ostatnie szcz¿tki i zatuszowä straszliw¿ zbrodni¿ wyburzenia. Oko¿o 3500 osób mieszkäo w Lubyi przed Nakb¿ w 1948 roku, obecnie jest ich prawie 50 000. G¿ówn¿ metod¿ rekonstrukcji historiografii Lubi - najwi¿kszej w dzielnicy Tyberiady, a drugiej w Galilei - s¿ wywiady jako¿ciowe ze starszym pokoleniem, poparte archiwalnymi dokumentami w Jerozolimie, Nazarecie, Londynie; pami¿tniki, artyku¿y prasowe i odniesienia historyczne. Wywiady przeprowadzono z m¿odym pokoleniem lubyjskim ¿yj¿cym na emigracji, aby ¿ledzi¿ ich aspiracje, sposób ¿ycia, pytanie o to¿samo¿¿, integracj¿ i marzenia o powrocie.