Ludy tureckie tworz¿ si¿ na rozleg¿ym obszarze w górach A¿taju i wspó¿dziäaj¿ z innymi grupami j¿zykowymi: Mongo¿ami, Tunguso-Manchu i Tybeto-Chi¿czykami. Samo s¿owo "A¿taj" pochodzi od turkijskiego s¿owa "A¿tyn" - "z¿oto", w mongolskim "alt". "Altan tobchi" lub "Altan tovch" ("z¿oty guzik" lub "z¿oty ¿uk") to mongolska kronika z XVII wieku. A¿taj jest znany od czasów staro¿ytnych z bogatych z¿ó¿ polimetali, rudy ¿elaza, rt¿ci i z¿ota. W procesie rozwoju j¿zyków i ludów türkickich - ich nosicieli - uksztätowäy si¿ dialekty i j¿zyki, charakteryzuj¿ce si¿ z jednej strony podobie¿stwem - wynikaj¿cym z jedno¿ci ich pochodzenia, a z drugiej strony ró¿nicami, które t¿umaczy si¿ rozpadem wspólnego j¿zyka türkickiego - najpierw na dialekty, a nast¿pnie na odr¿bne j¿zyki i grupy j¿zykowe.