Deze studie is gericht op het verkennen van het mededingingsrecht als een sociale instelling in Thailand, dat is om specifiek te onderzoeken waarom de mededingingswetten in het algemeen een ellende zijn geweest, maar de telecommunicatieregelgeving een zegen is geweest ondanks hun zeer dezelfde mededingingsprincipes. Met een normatieve blik is meestal uitgelegd dat de Thaise mededingingswetten in het algemeen vaag en verouderd zijn, in vergelijking met de telecomreglementen die meer reglementaire details en up-to-date zijn. Deze verklaring mist zijn verdienste omdat de mededingingswetten in feite in de beginfase zijn, evenals de telecommunicatiewetten. Met een sociologische visie biedt dit proefschrift een verklaring voor het feit dat de telecommunicatieautoriteit de wetten heeft kunnen uitvoeren terwijl de mededingingsautoriteit ze heeft vernietigd.