De geschiedenis van de filosofie lijkt het Verificatie Principe te hebben voorgesteld als een concept dat zo ongehoord is, dat het lijkt alsof men er een dood paard mee opzadelt. Een dergelijke indruk is echter verre van juist, gezien het feit dat zingeving een prima facie zorg is voor filosofen. Deze dissertatie is een historisch onderzoek naar een van de canons van zingeving binnen het park van de geschiedenis van de taalfilosofie. Omdat het een van de meest invloedrijke leerstukken van zingeving is in de geschiedenis van de taalfilosofie, wordt het Verificatiebeginsel hier vanuit een historisch perspectief onderzocht in een poging de filosofie flexibel te maken door het onderwerp van de filosofie te bevrijden uit de gijzeling van het "onzinnige" discours onder het mom van Verificatie. Het Verificatie Principe dat ik hier wil bespreken is het principe dat werd omarmd door de Wiener Kreis, en gepopulariseerd door Alfred Jules Ayer.