Het grootste deel van de wetenschappelijke literatuur over de cinema van Michelangelo Antonioni richt zich op de kenmerkende filmstijl van de regisseur. Veel studies noemen zijn relatie tot verschillende moderne kunststromingen en de thematische dubbelzinnigheid van zijn werk, maar weinig plaatsen Antonioni's latere films in hun modernistische context en binnen het hedendaagse fenomeen van de dubbelzinnigheid. Deze studie probeert Antonioni te situeren binnen het grotere, contextualiserende discours van het modernisme en zijn "taalproblematiek".