Powän¿ przeszkod¿ dla wzrostu gospodarczego w krajach ubogich jest, jak wiadomo, brak dost¿pu do kredytów bankowych, zw¿aszcza na obszarach wiejskich, gdzie znaczna wi¿kszo¿¿ osób fizycznych nie posiada odpowiedniego zabezpieczenia kredytu. Pocz¿wszy od Grameen Bank w Bangladeszu i FINCA w Ameryce ¿aci¿skiej, politycy zajmuj¿cy si¿ rozwojem przyj¿li kredyty grupowe jako mo¿liw¿ alternatyw¿ dla kredytodawców udzielaj¿cych kredytów ubogim. Po¿yczki grupowe zazwyczaj wi¿¿¿ losy po¿yczkobiorców, stanowi¿c, ¿e je¿li jeden z po¿yczkobiorców w grupie nie sp¿aci swojej po¿yczki, pozostali w grupie musz¿ j¿ sp¿aci¿ za niego/ni¿. Jednak¿e, jakie czynniki wp¿ywaj¿ na wyniki grupy, a w szczególno¿ci, jak dystans, "kapitä spo¿eczny" i heterogeniczno¿¿ wp¿ywaj¿ na wyniki, terminowo¿¿ sp¿aty i zdolno¿¿ do oszcz¿dzania? Niniejsza analiza empiryczna jest prób¿ odpowiedzi na powy¿sze pytanie poprzez wykorzystanie oryginalnego zbioru danych, zebranych przez autora w miesi¿cach kwiecie¿-czerwiec 2006 roku w¿ród klientów FINCA Uganda. Praca ta powinna by¿ szczególnie przydatna dla badaczy, decydentów politycznych i wszystkich tych, którzy s¿ zainteresowani rozwojem w ogóle, a mikrokredytami w szczególno¿ci.