In deze studie wordt in principe de werkwijze van maatschappelijke organisaties (CSO's) op microniveau van de samenleving beargumenteerd. Op basis van deze discussie wordt aangeboden om de microniveaus van de Turkse moderniteit te ondervragen, die ook in het onderzoek naar de Turkse modernisering ontbreekt. Vooral na de Marmara-aardbeving van 1999 zijn middenveldorganisaties verschenen als mechanismen die sociale diensten verlenen aan mensen en eigenaardige verbeeldingskracht verspreiden. Het is ook hetzelfde proces waarbij de middenklasse haar wens om bepaalde domeinen van de samenleving te transformeren is gaan uiten.