Otsutstwuüschie zuby i razlichnye popytki ih zameny predstawlqli soboj problemu lecheniq na protqzhenii wsej istorii chelowechestwa. Za poslednie tri desqtiletiq proizoshli znachitel'nye uspehi w klinicheskom ispol'zowanii oral'nyh i chelüstno-licewyh implantatow. V nastoqschee wremq implantaty qwlqütsq obscheprinqtym metodom lecheniq, wystupaüschim w kachestwe transmukozal'nyh struktur dlq podderzhki odinochnyh zubow, nes#emnyh chastichnyh protezow, polnoj rekonstrukcii zubnogo rqda i rekonstrukcii defektow chelüstno-licewoj oblasti. Klinicisty dolzhny obladat' znaniqmi o kletochnyh i molekulqrnyh processah, kotorye priwodqt k osteointegracii, potomu chto takie znaniq neobhodimy, chtoby swqzat' klinicheskie dannye s osnownymi mehanizmami, kotorye, w swoü ochered', opredelqüt dolgowechnost' zubnogo implantata. Postoqnnaq äwolüciq harakteristik zubnyh implantatow na makroskopicheskom urowne, takih kak forma, razmer, dizajn rez'by, narqdu s uluchsheniem mikroskopicheskih harakteristik, takih kak obrabotka powerhnosti i textura, priweli k uluchsheniü interfejsa kost'-implantat. Klinicheskij uspeh implantata zawisit ot prawil'nogo wybora implantata na osnowe klinicheskih trebowanij i znanij o nowejshih dostizheniqh w oblasti sistem implantatow.