Bij het uitdrukken van de zinsnede muzieklessen, visualiseert men vaak met hun muziekinstrumenten het oefenen van toonladders of composities met de bedoeling om de muziek te onthouden. Hoewel muziek kan actualiseren als mnemonische praktijk, richt dit boek zich op andere lessen die muziek ons leert door te onderzoeken hoe muzikale kennis wordt geproduceerd. Omdat een kernonderdeel van muziek het vermogen is om alle culturen/volkeren te omvatten, onderzoekt het boek hoe de performatieve aspecten van muziek sites en mensen van verschillende klasse, geslacht, ras en cultuur doorkruisen om het vermogen van muziek om te onderhandelen over verschillen te articuleren. Het boek wil muziek herstellen - niet alleen in termen van muziek maken als transformatief, maar ook om te beweren dat muziek een middel is om kennis te produceren binnen een kritisch discours. Door de theorie en de praktijk van de kritische pedagogie te informeren en uit te breiden, probeert dit muziekdiscours niet alleen een breder idee van sociale rechtvaardigheidspraxis te beïnvloeden, maar kan het ook fungeren als een overheersende culturele component in het bevorderen van vredeseducatie.