Od trzeciego tysi¿clecia p.n.e. do Dvurechye z syryjskich stepów zacz¿¿y wkraczä semickie plemiona hodowców byd¿a. J¿zyk tej grupy semickich plemion nazywany jest akkadyjskim lub babilo¿sko-asyryjskim, zgodnie z tymi pó¿niejszymi nazwami, które ta grupa Semitów naby¿a ju¿ w Dvurechye. Pocz¿tkowo osiedlili si¿ w pó¿nocnej cz¿¿ci kraju, przenosz¿c si¿ do rolnictwa. Nast¿pnie ich j¿zyk rozprzestrzeni¿ si¿ równie¿ na po¿udniow¿ cz¿¿¿ Dwurechii; pod koniec trzeciego tysi¿clecia nast¿pi¿o ostateczne wymieszanie ludno¿ci semickiej i sumeryjskiej. Poszczególne plemiona semickie w tym czasie stanowi¿y wi¿kszo¿¿ ludno¿ci pasterskiej w Azji Zachodniej; ich terytorium osiedlania si¿ obejmowäo syryjski step, Palestyn¿ i Arabi¿. Obecno¿¿ kilku semickich s¿ów w staro¿ytnych tekstach sumeryjskich ¿wiadczy o bardzo wczesnych relacjach mi¿dzy Sumerami a pasterzami semickich plemion. Na terytorium zamieszkäym przez Sumerów pojawiaj¿ si¿ wówczas plemiona semickie. Ju¿ w po¿owie trzeciego tysi¿clecia semickie plemiona na pó¿nocy Dwurechye Semites zacz¿¿y by¿ spadkobiercami i nast¿pcami kultury sumerskiej. Najstarszym z zäo¿onych przez Semitów miast by¿ Akkad, po¿o¿ony nad Eufratem.