Ta ksi¿¿ka przedstawia uzasadnienie dla ekologicznej edukacji tanecznej. Mówi¿c szeroko, jest ona badaniem sposobów, za pomoc¿ których mo¿emy wykorzystä nasze nauczanie i choreografi¿ do wzmocnienia naszych relacji ze sob¿, ze sob¿ nawzajem i ze ¿wiatem lub, innymi s¿owy, badaniem sposobów, dzi¿ki którym "mo¿emy wpu¿ci¿ ¿wiat do naszej [metody nauczania]" (Grumet 1990). Auto-etnograficzna narracja przeplata autorskie idee, filozofie i wcze¿niejsze do¿wiadczenia choreografa i nauczyciela z uznanymi pisarzami i my¿licielami z ró¿nych dziedzin täca, ekologii, ekologii, eko-psychologii, sztuki i estetyki oraz edukacji. Z tych przenikaj¿cych si¿ w¿tków (zasady i ramy) pedagogiki eko-choreograficznej zostäy podjudzone. Powstäe studium jest nie tyle analiz¿, co syntez¿ wielu utkanych razem idei, co trzema metaforycznymi koszykami wiedzy (Kete). Jest to nadzieja autora, ¿e kädy nauczyciel täca lub sztuk pokrewnych znajdzie w przedstawionych ideach zach¿t¿ do rozwijania w¿asnej, zindywidualizowanej pedagogiki eko-tanecznej.