Inspekcja Edukacyjna ma du¿y potencjä i znaczenie dla jako¿ci i poprawy jako¿ci ksztäcenia jako organ techniczny i ekspercki, o du¿ym presti¿u w spo¿eczno¿ciach szkolnych oraz o solidnej historii i tradycji. Jednak przegl¿d literatury akademickiej i praktyki zawodowej w ostatnich latach pokazuje pewne dychotomie i antynomie w jej funkcjach i pozycji w systemie edukacji. Konieczne jest zapewnienie jej modelu organizacyjnego i podstaw teoretycznych, które dostosuj¿ jej charakter i misj¿ do wymagä i wyzwä szko¿y XXI wieku; stworzenie paradygmatu naukowo-pedagogicznego, który b¿dzie wspierä i ukierunkowywä jej dziäalno¿¿ od "auctoritas"; globalne przemy¿lenie roli i pozycji inspektorów w organizacji akademickiej oraz ich relacji ze szko¿ami; ponowne przeanalizowanie podej¿cia i dziää nadzorczych, ukierunkowuj¿c je na stäe na doskonalenie ksztäcenia i na s¿u¿b¿ publiczn¿, która gwarantuje wszystkim prawo do wysokiej jako¿ci edukacji.