Wizerunek Francji w dorobku twórczym Gogola niesie ze soba ladunek estetyczny i filozoficzny. Francuskie motywy w opowiadaniach trzeciego tomu Eseje i wczesne prace dziennikarskie zbiegaja sie we wspólnym punkcie przeciecia - przejsciu "Rzym", gdzie obraz tego kraju jest maksymalnie rozwiniety. Paryz staje sie jadrem obrazu, mitycznym miastem, miastem duchów, które pochlania czlowieka. Osobowosc traci swoja niezaleznosc i tozsamosc narodowa, co dla Gogola jest porównywalne z utrata wlasnej twarzy, istoty i duszy. Calosc powiazan i relacji miedzy ludzmi, przedstawiona w pracach pisarza, tworzy panorame duchowej dezintegracji spoleczenstwa i osobowosci. Glebokie wewnetrzne sprzecznosci rodzace sie w masowej swiadomosci w wyniku zderzenia róznych obszarów kulturowych, zlozonosc ludzkiej identyfikacji narodowej staja sie jednym z glównych i uniwersalnych problemów twórczosci Gogola.