G¿ównym przedmiotem zainteresowania manuskryptu jest dräliwa kwestia ochrony dóbr kultury w przypadku konfliktu zbrojnego, który jest bez w¿tpienia najwi¿kszym czynnikiem ryzyka dla integralno¿ci i zachowania dóbr kultury, zarówno nieruchomych (które mog¿ by¿ naräone na zniszczenie lub, w najlepszym wypadku, na uszkodzenie), jak i ruchomych (które mog¿ by¿ równie¿ przedmiotem grabie¿y, a przynajmniej kradzie¿y za granic¿). Problematyka ta jest niezwykle istotna, zw¿aszcza po wydarzeniach zwi¿zanych z wojnami na Bäkanach, w Afganistanie i Iraku, które u¿wiadomi¿y wiele niedoskonäo¿ci instrumentów dyplomatycznych maj¿cych na celu ochron¿ dóbr kultury przed zagro¿eniami konfliktów zbrojnych. Tak wi¿c, po prze¿ledzeniu ewolucji prawa mi¿dzynarodowego w tym zakresie, analizuj¿ przyk¿ad Iraku jako paradygmat narusze¿ pope¿nionych wobec niego, ale tak¿e strategii pokonfliktowych opracowanych przez g¿ówne zachodnie pot¿gi militarne w celu ochrony irackiego dziedzictwa kulturowego. Dlatego te¿ analiza tych zagadnie¿ mo¿e stä si¿ punktem wyj¿cia do krytycznego przegl¿du odno¿nego ustawodawstwa oraz do dalszego rozwoju pokonfliktowych dziää na rzecz ochrony dóbr kultury.