Odwapnianie jest powszechnie stosowane w wi¿kszo¿ci laboratoriów histopatologicznych do badania mikroskopowego ko¿ci i innych zwapniäych tkanek. Obróbka plastyczna bez odwapniania mo¿e dawä lepsze wyniki pod wzgl¿dem eliminacji skurczu i wykazywania osteoidu w porównaniu ze zmineralizowan¿ macierz¿, ale mo¿e dawä s¿abe szczegó¿y cytologiczne i jest znacznie d¿u¿szym procesem. Diagnoza niemetabolicznych chorób ko¿ci, takich jak infekcje i nowotwory, wymaga dobrej morfologii komórek i szybkiego wyniku, aby umo¿liwi¿ szybk¿ interwencj¿ terapeutyczn¿ w celu optymalnej opieki nad pacjentem. Wi¿kszo¿¿ niezadowalaj¿cych wyników odwapniania mo¿na przypisä nadmiernej ekspozycji na zastosowany ¿rodek odwapniaj¿cy oraz nieodpowiednim procedurom kontrolnym. W celu ograniczenia powszechnie wyst¿puj¿cych artefaktów skurczu tkanek i niekorzystnych wyników barwienia uzyskanych podczas szybkiego odwapniania przy u¿yciu silnych kwasów mineralnych, takich jak kwas azotowy, opracowano szybk¿ metod¿ odwapniania, która zapewnia doskonäe i powtarzalne wyniki. Niniejsza ksi¿¿ka opisuje ró¿ne procedury odwapniania i skutecznego monitorowania procesu wraz z kilkoma popularnymi opcjami wyboru odczynników.