In dit proefschrift wordt onderzocht waarom universiteiten geaffilieerde pensioengemeenschappen opzetten, en welke verbindingen universiteitsbestuurders leggen tussen een academische instelling en deze gelieerde buurten. Dit is een kwalitatieve studie die aan de hand van de casestudymethode drie publieke, onderzoeksuniversiteiten met aangesloten pensioengemeenschappen onder de loep neemt. Deze studie documenteert manieren waarop deze nieuwe vorm van aansluiting kan leiden tot het bevorderen van de institutionele missie van een universiteit, het betrekken van een waardevolle achterban, en uiteindelijk het stimuleren van de stroom van vitale middelen terug naar de universiteit. Deze studie geeft aan dat universiteiten om een aantal redenen kunnen kiezen voor het creëren van een gekoppelde pensioengemeenschap, waaronder de wens om in te spelen op de vraag van alumni en de noodzaak om een geschikte bron van inkomsten te creëren op grond die eigendom is van de universiteit.