De evolutie van prostaatkanker van normaal epitheel via intra-epitheliale prostaatneoplasie naar invasief carcinoom wordt gekenmerkt door bepaalde genomische afwijkingen die voornamelijk worden gegenereerd in de preneoplastische fase. Aangenomen wordt dat telomere-disfunctie een belangrijke bijdrage levert aan de oorzaak van deze veranderingen. Dit proefschrift verduidelijkt de associatie van telomere disfunctie met markers van genomische instabiliteit zoals afwijkingen van chromosoom 8, PTEN deleties en TMPRSSS2-ERG afwijkingen evenals HPIN uitkomst. Een voorheen niet-herkende associatie tussen de telomeerlengte in verschillende soorten prostaatepitheel en aangrenzend stroma is gedefinieerd, wat duidt op een micro-omgevingsveldeffect. Daarom zijn er belangrijke wegen voor verder onderzoek om de aard van belemmeringen voor de evolutie van prostaatcarcinogenese te bepalen, zoals door oncogenen en telomeren geïnduceerde senescentie die kan worden benut voor therapeutisch gewin. Deze inzichten kunnen ook helpen bij het afstemmen van het beheer van prostaatkanker, zoals risicostratificatie voor mannen met HPIN en het gebruik van gerichte middelen.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.