Niniejszy dokument ma na celu wzbogacenie niedawnej dyskusji na temat paradygmatu otwartej innowacji (Chesbrough, 2003 r.), dostarczaj¿c dowodów na to, ¿e optymalna liczba sojuszy, które przedsi¿biorstwo mo¿e zaakceptowä, zale¿y od czynników endogenicznych dla przedsi¿biorstwa (tj. jego zdolno¿ci absorpcyjnej) oraz od czynników egzogenicznych dla przedsi¿biorstwa (tj. dojrzäo¿¿ technologiczna, zaangäowanie innych podmiotów w model otwartej innowacji). Analiza dotyczy w szczególno¿ci przemys¿u farmaceutycznego, który zostä przywo¿any przez samego Chesbrough jako przyk¿ad "zaangäowania" w standard Otwartej Innowacji. Wyniki analizy empirycznej dostarczaj¿ pewnych dowodów wskazuj¿cych na to, ¿e koszty transakcji w trakcie trwania sojuszu stanowi¿ ograniczenie dla modelu otwartej innowacji.