In de loop der jaren zijn vele technieken toegepast voor het ontwerp en de bouw van een effectief audiocommunicatiesysteem. Het begon met de bekabelde techniek met de bijbehorende beperkingen, zoals het hebben van een vaste afstand waardoor de beweging van de gebruiker van een dergelijk systeem werd beperkt tot de draadloze techniek die handiger en flexibeler bleek te zijn en dus een groter bereik had dan de bekabelde techniek. Radiofrequentie (RF) een conventionele draadloze techniek die gewoonlijk wordt gebruikt bij het ontwerp en de bouw van een audiocommunicatiesysteem heeft een aantal beperkingen, waaronder: dure schakelingen, zijn gevoelig voor interferentie-effecten, vooral wanneer er andere systemen zijn die op bijna dezelfde audiofrequentie uitzenden, ze hebben een laag/minimaal veiligheidsniveau, hebben lage/minimale datasnelheden, kunnen de betaling van licentievergoedingen aan de federale regelgevende instanties vereisen, enz. Op basis van deze beperkingen was een alternatieve techniek voor het ontwerp van een audiocommunicatiesysteem nodig. Dit werk heeft de neiging om te kijken naar een van deze alternatieven, namelijk "optische" (licht)energie.