Obecny kontekst globalizacji i zwi¿kszonej konkurencji sk¿oni¿ przedsi¿biorstwa do ponownego rozwäenia swoich strategii internacjonalizacji oraz do ponownego przeanalizowania oferowanych mo¿liwo¿ci i zwi¿zanego z nimi ryzyka. Alianse strategiczne jawi¿ si¿ zatem jako uprzywilejowane wektory, szczególnie dla firm wielonarodowych w przypadku ich nowych zak¿adów (Cheriet, 2010). Rzeczywi¿cie, od dziesi¿cioleci jeste¿my ¿wiadkami mno¿enia si¿ tej formy wspó¿pracy. Dotyczy to wszystkich przedsi¿biorstw, zarówno mi¿dzynarodowych, jak i M¿P. Zainteresowanie to wynika ze zdolno¿ci powi¿zä kooperacyjnych do skutecznego reagowania na okre¿lone cele w zakresie podziäu kosztów, ryzyka i optymalizacji ¿äcucha warto¿ci w coraz bardziej z¿o¿onym ¿rodowisku. To wzgl¿dne znaczenie form wspó¿pracy jest podkre¿lane przez szybko¿¿ zmian technologicznych i wysokie koszty rozwoju nowych produktów (Garette i Dussauge, 1995; Contractor i Lorange, 2002).