Badanie to obejmowäo badanie wykorzystania ditiokarbaminianów w praktykach rolniczych w regionie Bukavu oraz okre¿lenie ich pozostäo¿ci w warzywach (pomidory i kapusta) z pi¿ciu g¿ównych miejsc zaopatruj¿cych miasto Bukavu w warzywa. Do analizy pozostäo¿ci mankozebu z próbek warzyw (pomidory i kapusta) pobranych z regionu Bukavu w DRK zastosowano metod¿ analityczn¿ opart¿ na HPLC-UV, opracowan¿ przez Komitet Kodeksu ds. Analiza laboratoryjna wykazäa granic¿ wykrywalno¿ci 0,01 mg/kg, odzysk wynosi¿ od 73,5 do 82,1 % w przypadku kapusty i od 64,0 do 66,9 % w przypadku pomidorów. St¿¿enie pozostäo¿ci wyräonych jako mankozeb (wspó¿czynnik konwersji dla pochodnej mankozebu = 1,13) w pomidorach wahäo si¿ (w mg/ kg) od warto¿ci niewykrywalnych (ND) do 1,33 dla Kamanyoli, od ND do 1,87 dla Nyangezi, od 1,44 do 3,99 dla Katany, od 1,54 do 4,06 dla Miti oraz od ND do 4,65 dla próbek Mudaki. ¿rednie warto¿ci ± SD (odchylenie standardowe) w mg/ kg dla pi¿ciu o¿rodków badawczych wynosi¿y odpowiednio 0,89 ± 0,35, 1,31 ± 0,44, 2,48 ± 1,02, 2,71 ± 0,82 i 3,25 ± 1,25.