Vo mnogih stranah mira powstancy sowershaüt razlichnye zlodeqniq, wklüchaq woennye prestupleniq, prestupleniq protiw chelowechnosti, genocid i drugie podobnye prestupleniq. Tem ne menee, zhertwy takih zlodeqnij poluchaüt malo ili ne poluchaüt woobsche nikakogo prawosudiq, poskol'ku prestupniki prodolzhaüt ostawat'sq beznakazannymi iz-za otsutstwiq politicheskoj woli gosudarstw dlq ih presledowaniq ili iz-za togo, chto powstancy, sowershaüschie äti prestupleniq, nepodkontrol'ny gosudarstwam, protiw kotoryh oni woüüt. Poätomu woznikaet wopros, mogut li gosudarstwa nesti otwetstwennost' za dejstwiq, sowershennye powstancami, w kachestwe al'ternatiwy indiwidual'noj ugolownoj otwetstwennosti, chtoby obespechit' sprawedliwost' dlq newinnyh zhertw.V nastoqschee wremq pochti wse uchenye, esli ne wse, utwerzhdaüt, chto gosudarstwa nesut otwetstwennost' za dejstwiq, sowershennye powstancami. Jeto dazhe poziciq Komissii mezhdunarodnogo prawa. V protiwowes glubokoj literature i Komissii Kallixte Mbonigaba utwerzhdaet, chto ne suschestwuet dostatochnyh prawowyh osnowanij dlq wozlozheniq na gosudarstwo otwetstwennosti za dejstwiq, sowershennye powstancami. Jetot wywod sdelan na osnowe izucheniq sudebnyh reshenij, kotorye sygrali wazhnuü rol' w razwitii doktriny otwetstwennosti gosudarstwa za dejstwiq, sowershennye powstancami.