Niniejsza praca ma na celu zrozumienie roli i reprezentatywno¿ci urz¿dników dla spo¿ecze¿stwa kolonialnego na podstawie map wszystkich biur urz¿dniczych i notarialnych, które istniäy w królestwie, a pó¿niej w cäym Imperium. W tym celu pos¿u¿ono si¿ trzema zbiorami ustaw lusitäskich, powstäymi mi¿dzy XV a XVII wiekiem, które okre¿läy jurysdykcje i kompetencje tych urz¿dów, takimi jak Ordynacje Afonsinas (1446/7-1511), Ordynacje Manueli¿skie (1512-1603) i wreszcie Ordynacje Filipi¿skie (1603-1917). Te korpusy ustawodawcze zostäy pomy¿lane w ¿wietle jurysdykcyjnego paradygmatu Ancien Regime'u, a zatem zgodnie z obowi¿zuj¿cym spo¿ecznym porz¿dkiem symbolicznym. Z tej analizy mamy histori¿ urz¿dników i notariuszy w cäym Imperium w ró¿nych kontekstach politycznych i gospodarczych. Wreszcie, jest to powtórzone w tej ksi¿¿ce znaczenie urz¿dników i notariuszy jako depozytariuszy pami¿ci instytucjonalnej, jak równie¿ charakter trwäo¿ci tych urz¿dników w administracji Lusitanian Era Nowoczesna, sytuacja charakterystycznie ró¿ni si¿ od innych agentów królewskich Lusitanian.