Od kilku stuleci praktyka lekarska musi zmierzy¿ si¿ z nowym problemem: ograniczeniem ryzyka, incydentów i wypadków zwi¿zanych z opiek¿. W istocie chodzi o to, aby zabezpieczy¿ procedury opieki w celu ograniczenia niepo¿¿danych zdarze¿. Poj¿cie bezpiecze¿stwa zawsze by¿o g¿ównym przedmiotem zainteresowania w anestezjologii i intensywnej terapii. Przez wiele lat prac¿ anestezjologa oceniano pod k¿tem braku powik¿ä, uwäaj¿c, ¿e wyst¿pienie incydentu lub wypadku, cho¿ zawsze mo¿liwe, jest cen¿ za post¿p techniczny i terapeutyczny. Przysz¿e wyzwania to wprowadzenie kultury uczenia si¿ na b¿¿dach, ci¿g¿e monitorowanie jako¿ci dziää anestezjologicznych (badania zachorowalno¿ci i ¿miertelno¿ci), rozwój systemów symulacji, szkole¿ i protoko¿ów (standaryzacja praktyk). To dzi¿ki rozwijaniu tych kierunków pracy anestezjologia b¿dzie mog¿a czyni¿ dalsze post¿py przy mniejszej liczbie zdarze¿ niepo¿¿danych.