W ci¿gu ostatnich 30 lat powierzchnia zajmowana przez miasta i osiedla typu miejskiego (UAS) zwi¿kszy¿a si¿ 1,5-krotnie. Nasilaniu si¿ urbanizacji, z regu¿y, towarzyszy aktywizacja negatywnych procesów i zjawisk wp¿ywaj¿cych na zmian¿ stanu obszarów miejskich i przyleg¿ych. Tak wi¿c w mie¿cie w wyniku ogromnej koncentracji ¿adunku technogenicznego szybko¿¿ oddziäywania antropogenicznego zawsze przewy¿sza szybko¿¿ adaptacji ¿rodowiska naturalnego. Maksymalne obci¿¿enia wyst¿puj¿ce w najwi¿kszych miastach i aglomeracjach miejskich zwi¿zane s¿ z ich z¿o¿on¿ struktur¿ funkcjonaln¿, determinuj¿c¿ intensywno¿¿ ingerencji w procesy przyrodnicze. Dla Kurska, podobnie jak dla wi¿kszo¿ci miast Rosji, charakterystyczny jest wzrost terytorium zajmowanego przez budynki, g¿ównie wielopi¿trowe, wzrost liczby pojazdów przy niezmienno¿ci sieci drogowej. Celem niniejszej pracy jest przeprowadzenie strefowania krajobrazowo-funkcjonalnego Kurska jako etapu oceny geoekologicznej terytorium.