Niniejsze opracowanie analizuje polityk¿ mieszkalnictwa socjalnego w Turcji po 1980 roku, ze szczególnym uwzgl¿dnieniem okresu po 2000 roku. Analizuje t¿ polityk¿ w odniesieniu do przeksztäce¿ miejskich i prób gentryfikacji z jednej strony oraz polityk spo¿ecznych ukierunkowanych na przedefiniowanie z drugiej strony biedni w spo¿ecze¿stwie miejskim. Celem jest uhistorycznienie zmian zachodz¿cych w budownictwie mieszkaniowym o niskich dochodach w kontek¿cie kapitalistycznej urbanizacji po 1980 roku, ze szczególnym naciskiem na zwi¿zek mi¿dzy osadami lokatorów (gecekondus) a regulacjami pästwowymi. Maj¿c na uwadze specyfik¿ sprawy tureckiej oraz polityczny i gospodarczy klimat neoliberalizmu, niniejsza ksi¿¿ka ma na celu wykazanie, ¿e polityka mieszkaniowa o niskich dochodach po 2000 r. Odzwierciedla zmian¿ we wzorcach regulowania biedoty miejskiej poprzez ¿rodki mieszkaniowe, które ma dramatyczne konsekwencje zwi¿zane z ogóln¿ organizacj¿ przestrzeni miejskiej.