Monografia rozpatruje g¿ówne dyskusyjne interpretacje poj¿cia "polityka m¿odzie¿owa", dokonuje ich analizy porównawczej, ujawnia merytoryczne aspekty instytucjonalizacji polityki m¿odzie¿owej. Autorka proponuje oryginaln¿ wizj¿ modeli polityki m¿odzie¿owej oraz wykorzystanie postmodernistycznej teorii i transitologii do ich analizy. W sytuacji ponowoczesno¿ci obserwuje si¿ kryzys instytucji polityki m¿odzie¿owej, nast¿puje przemiana, która radykalnie zmienia ontologiczn¿ istot¿ m¿odo¿ci. Przedstawiono pilne problemy naukowe zwi¿zane ze zjawiskiem ekstremizmu m¿odzie¿owego oraz dokonano analizy ich podstawowych cech. Autor dowodzi zwi¿zku ekstremizmu m¿odzie¿owego z takimi zjawiskami jak radykalizm, nietolerancja, autorytaryzm. Rozwäany jest proces genezy ekstremistycznych ¿rodowisk m¿odzie¿owych. Sugerowany jest wniosek dotycz¿cy zwi¿zku pomi¿dzy ekstremizmem m¿odzie¿owym a specyfik¿ przemian politycznych. Monografia porusza problem transformacji polityki i w¿adzy. Nowa polityka m¿odzie¿owa, zdaniem autora, charakteryzuje si¿ odrzuceniem koncepcji platformy, a jednocze¿nie tworzy si¿ w niej nowa racjonalno¿¿, któr¿ mo¿na okre¿li¿ jako network one.