Kiedy Hannah Arendt spotkäa Adolfa Eichmanna na jego procesie w Jerozolimie, uderzy¿o j¿, ¿e nie posiada on ¿adnej z cech zwykle kojarzonych ze z¿ymi lud¿mi, jak z¿o, chciwo¿¿, nienawi¿¿, itp. Zamiast tego, jego najwybitniejsz¿ cech¿ by¿a cäkowita bezmy¿lno¿¿. Wywo¿äo to pytanie, czy mo¿e istnie¿ zwi¿zek mi¿dzy my¿leniem a powstrzymywaniem si¿ od czynienia z¿a, co zbadäa w swojej ostatniej ksi¿¿ce ¿ycie umys¿u. Je¿li rzeczywi¿cie istnieje taki zwi¿zek, mo¿e istnie¿ klasa ludzi, którzy mog¿ by¿ doprowadzeni do powstrzymania si¿ od czynienia z¿a, je¿li uda im si¿ przekonä ich do zaangäowania si¿ w my¿lenie. Ta ksi¿¿ka bada sukces Arendt w ustanowieniu takiego zwi¿zku poprzez systematyczn¿ analiz¿ trzech cz¿¿ci ¿ycia Umys¿u na temat my¿lenia, ch¿ci i os¿dzania. Chociä jej ogólny projekt jest utrudniony przez cz¿ste stosowanie wysoce abstrakcyjnych i niejasnych konceptualizacji, jej bardziej przyziemne definicje my¿lenia i badanie dogmatyzmu wskazuj¿ na interesuj¿cy kierunek. Mo¿e poprzez konkretne metody przeciwdziää dogmatycznej bezmy¿lno¿ci kogo¿ takiego jak Eichmann.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.