Dit boek onderzoekt het effect van de winning van natuurlijke hulpbronnen op de kans op een burgerconflict in landen met bestaande sociale spanningen. De bestaande literatuur doet tegenstrijdige voorspellingen over het effect van de winning van natuurlijke hulpbronnen op de kans op een burgerconflict. Dit boek verduidelijkt een van de causale verbanden tussen de winning van natuurlijke hulpbronnen en de kans op een burgerconflict door rekening te houden met de contextuele omstandigheden van bestaande sociale spanningen. Vijf casestudies worden besproken: Indonesië, Papoea-Nieuw-Guinea, Soedan, China, en Botswana. In deze landen bestonden reeds sociale spanningen voordat met de winning van natuurlijke hulpbronnen werd begonnen; de casestudies bespreken het effect van de winning van natuurlijke hulpbronnen op deze spanningen, waardoor conflicten ontstaan of uitblijven. Uit de casestudies blijkt dat de winning van grondstoffen de bestaande sociale spanningen doet toenemen; deze sociale spanningen zetten de staat er op hun beurt toe aan de winning van grondstoffen op te voeren. Dit zal waarschijnlijk resulteren in een burgerconflict, tenzij de staat in staat is de vorming van georganiseerd verzet te voorkomen, of als de gemeenschap in staat is de voorkeur van de staat voor intensivering van de hulpbronnenwinning te beïnvloeden.