W ksi¿¿ce zastosowano nowe podej¿cie do teorii klastrów poprzez zastosowanie liczb szkieletowych zamiast teorii wielo¿cianu szkieletowego (PSEPT) lub liczenia elektronów w walencji klastrowej (CVE). Gromady jonów cintlowych i matryoszek mo¿na uznä za wzajemnie powi¿zane. Liczby szkieletowe s¿ ¿atwe w u¿yciu i dlatego kategoryzacja kädego skupiska jest szybka. Formu¿a klastra, bez wzgl¿du na to, jak z¿o¿ona i pot¿¿na mo¿e wygl¿dä, jest ¿atwo rozk¿adana przez liczby szkieletowe na jedn¿ cyfr¿ liczby cäkowitej, a dzi¿ki znajomo¿ci liczby elementów szkieletowych, których to dotyczy, klaster jest kategoryzowany. Kategoryzacja jest wyräona prostym wzorem K=CyC[Mx], gdzie y+x=n, liczba elementów szkieletowych w klastrze, y reprezentuje zamykaj¿ce lub zamykaj¿ce elementy szkieletowe zewn¿trznej pow¿oki klastra, a x reprezentuje j¿dro, wewn¿trzn¿ pow¿ok¿ elementów szkieletowych.