Deze studie werd uitgevoerd in Aweil West/North Counties van de staat Noord-Bahr el Ghazal in Zuid-Soedan. Het doel was het vaststellen van de belangrijkste lokale natuurlijke hulpbronnen, het gebruik ervan, met name als reactie op voedselonzekerheid, beperkende factoren en de gevolgen voor de duurzaamheid. Het langdurige conflict in Zuid-Soedan heeft geleid tot het verlies van de bezittingen van huishoudens en ontheemding, en de daaruit voortvloeiende wijdverbreide gevallen van voedselonzekerheid. De resultaten toonden aan dat het verlies van de belangrijkste levensbehoeften van de hoofdsteden de huishoudens dwong om strategieën te ontwikkelen en in te voeren om hun middelen van bestaan te diversifiëren naar de lokale natuurlijke hulpbronnen. Er werden veel beperkingen ondervonden, waarvan sommige een potentiële uitdaging vormen voor de duurzaamheid van deze hulpbronnen. Interventiesteun van internationale agentschappen heeft het proces van de overgang naar het levensonderhoud verbeterd. Uit deze studie blijkt dat vee, land, rivieren en bossen de belangrijkste lokale natuurlijke hulpbronnen zijn voor deze gemeenschap; vee is de belangrijkste bron van inkomsten. Verlies van vee resulteerde in een diversificatie van het levensonderhoud, waarbij de productie van gewassen de belangrijkste bron van inkomsten werd, maar waardoor de huishoudens beperkt werden in het verkrijgen van maximale voordelen.