Deze thesis, met als thema " Rede en moraal bij Descartes", onderzoekt de splitsing die de mens teweegbrengt in het wezen dat op zichzelf uniek en rationeel is. Inderdaad, ons eerste begrip van het zijn presenteert het in de vorm van veelvoudigheid. Uitgaande van het Cartesiaans rationalisme toont ons werk aan dat de rede een eenheidsbeginsel is dat in de wereld bestaat. Vanuit dit gezichtspunt is de natuurlijke moraal slechts de voorbeeldige manifestatie van deze goddelijke rede. Door de eenheid die hem kenmerkt, kan de ontwikkelde mens worden begrepen als iemand die geen scheiding aanbrengt tussen essentiële waarden; rationele activiteit en morele rede, operationele kennis en opvoeding, individualisering en socialisering. Daarom kan de opvoeding, of zij nu rationalisering of moralisering wordt genoemd, worden beschouwd als een globaal succes van de mens, zodra de verschillende waarden door hem niet worden opgevat als dualiteiten, maar veeleer als wijzen van zijn van de ene rede, waarvan wij de herhaling bij Descartes hebben onderstreept en die in zijn filosofie de grondslag van de moraal vormt.