Obecno¿¿ pow¿oki ZnO znacznie zwi¿kszy¿a adsorpcj¿ jonów Pb2+ przez kaolinit. W pracy badano syntez¿, charakterystyk¿ kompozytu ZnO-kaolinit oraz jego zastosowanie w usuwaniu jonów Pb2+. Synteza obejmowäa proces trymetryczny, a charakteryzowanie polegäo na zastosowaniu standardowych procedur laboratoryjnych. Adsorpcj¿ o¿owiu na kompozycie ZnO-kaolinit badano w warunkach do¿wiadczalnych w temperaturze otoczenia. Mechanizm reakcji wskazywä na mniej ni¿ jeden wspó¿czynnik protonowy. Szybko¿ci przenoszenia masy by¿y wi¿ksze ni¿ warto¿ci dla go¿ego kaolinitu. Ponadto, dyfuzja wewn¿trzcz¿steczkowa zawieräa przechwycenie c równe 592,31, ¿ 0. By¿o to wy¿sze ni¿ warto¿¿ dla niepowlekanego kaolinitu. Wp¿yw st¿¿enia pocz¿tkowego Pb2+, st¿¿enia cz¿steczek i starzenia si¿, wykazywä ró¿nice w wielko¿ci, a w innych sytuacjach inne cechy w porównaniu z go¿ym kaolinitem. Reakcje oparte na st¿¿eniu wyj¿ciowym Pb2+ wskazywäy, ¿e miejsca aktywne i reaktywne kompozytu ZnO-kaolinitu ulegäy stopniowemu nasyceniu w miar¿ wzrostu st¿¿enia.