Ksiazka ta traktuje o tym, w jaki sposób król Szkocji Jakub VI i Anglii Jakub I podszedl do kwestii boskiego prawa królów, królowania i królewskiej autoprezentacji. Postanowil on wybrac wladze slowa, uzywajac Pisma Swietego, slowa Bozego, jako filaru swojej wladzy. Zwracajac sie ku sztuce literackiej, piszac zarówno traktaty polityczne, jak i poezje, Jakub chcial przedstawic i kontrolowac swój królewski wizerunek, aby zdobyc wladze poprzez autorstwo. Jednakze sama natura tekstu pisanego stanowila wyzwanie dla jego wylacznej wladzy królewskiej. Problemy zwiazane z bledna interpretacja, niewlasciwym wykorzystaniem i niezrozumieniem tekstów Jakuba towarzyszyly calemu jego panowaniu. Ten sposób autoprezentacji byl, z jednej strony, potezny i wyjatkowy. Z drugiej jednak strony wiazal sie z niebezpieczenstwem uzurpacji tego wlasnie autorytetu, który próbowal zdobyc.