Zró¿nicowanie genetyczne 25 odmian ulepszonych oraz czterech odmian tradycyjnych scharakteryzowano za pomoc¿ zestawu 20 dobrze dobranych i polimorficznych mikrosatelitarnych par podk¿adowych (SSR). Zastosowane markery SSR by¿y polimorficzne (100,0%) i generowäy wiarygodne informacje o pokrewie¿stwie odmian. Wysokie warto¿ci polimorfizmu uzyskane w charakterystyce przypisano naddatno¿ci markerów microsatelitarnych. W¿ród odmian popularnych zaobserwowano ¿rednie podobie¿stwo genetyczne wynosz¿ce 0,38, co wskazuje na du¿¿ ró¿norodno¿¿ odmian popularnych. Analiza skupie¿ w oparciu o 87 alleli markerów SSR pogrupowäa 29 genotypów w dwa du¿e skupiska. Pierwsze du¿e skupisko sk¿adäo si¿ z 9 genotypów odmian tradycyjnych i odmian wczesnych ulepszonych. Drugi du¿y skupisko sk¿adäo si¿ z 20 odmian ulepszonych o z¿o¿onym rodowodzie i kilku zdarze¿ rekombinacji. Analiza sk¿adników g¿ównych wykazäa cztery skupiska, z których jedno obejmowäo siedem genotypów z ekologii terenów p¿ytkich deszczowych, co sugeruje, ¿e zgrupowanie to opieräo si¿ na cechach fizjologicznych. Unikalne allele zostäy wygenerowane dla 14 odmian, które mog¿ by¿ wykorzystywane jako znaczniki molekularne.