Nicht lieferbar
Romanlarinda genellikle toplumsal meselelere, kitlesel hareketlere dikkat ceken Sevinc Cokum, Hikayelerinde daha cok insan hayatinin gözden kacan inceliklerine isaret ediyor. Rozalya Anada ise kadin olmaya, aci cografyalarinin kadinlarinayogunlasiyor. Göc veren topraklarda kalan taraf olmanin agir yükünü Rozalya Ananin sahsinda anlatiyor. Rozalya icin zaman neydi ki... Yetisecegi bir sey degildi artik zaman... Gencligi ötede kalmisti. Bir trenden el ediyordu, arkadan sikma basörtüsü, duru yüzü, cekme gözleri, hüzünle bükülü dudaklariyla... Tren sarsilarak pamuk tarlalarinin arasindan geciyordu... Ve sari topragin ötesinde bir yerde kara bir nokta olarak kayboluyordu. Gencligi buydu ne zaman hatirlasa... Giderlerdi. Yün basliklari, camurlu kaba cizmeleri, kizarmis yüzleriyle secilen bu adamlar gittikleri gibi ortaliga terk edilmis sehirlerin issizligi cökerdi... Rozalya Ana icin degisen bir sey yoktu. Kocasi Mustafa buraya gelmeden önce ölmüstü... Görememisti sari evcigin su yarim duvarlarim... Acaba Rozalya görecek miydi bittigini