Gercekten de esi benzeri olmayan bir cimriyim. Bay Harpagon bile benim yaramda cok cömert kalir. Nasil bir cimri oldugumu ne sen, ne baskalari biliyor. Bilip bilmemeleri de hic umurumda degil. Ben biliyorum ya, yeter... Acilarimin, yoksulluklarimin, cirkinliklerimin, utanclarimin, yanilgilarimin, pismanliklarimin, mutsuzluklarimin, hastaliklarimin, dertlerimin, acliklarimin, gözyaslarimin, kara günlerimin, üzünclerimin, yalnizliklarimin, zavalliliklarimin cimrisiyim; bunlari salt kendime saklarim, baskalarina vermek, baskalariyla bölüsmek istemem. Tatlarimi, begenilerimi, varliklarimi, varsilliklarimi, güzelliklerimi, dogrularimi, inandiklarimi, keyiflerimi, mutluluklarimi, sagliklarimi, gülüslerimi de, bende nice varsa hepsini, kendilerinde olmayanlara vermek isterim; baskalarina vermeyince onlarin benim olduguna inanamam. Essiz ve benzersiz, dünyanin en cimrisi olarak rüyalarimin bile ziyan olmasini, salt bende kalmasini istemiyorum...