Väle Lüd föllt, wenn de Räd up dat Sammeln von Volksoewerlieferungen ut Meckelborg kümmt, tauierst een Nam in, de von Perfesser Richard Wossidlo. Wenn’t aewer üm de sammelten meckelborger Sagen geiht fallen denn oewer kort odder lang ok de Namens von Albrecht Niederhöfer un Karl Bartsch. Albrecht Niederhöfer, de ut Röbel stammt, läwte von von 1828-1868. He wir Maler, Schriftstellen un Journalist, de vör allen dörch dat Sammeln von Sagen bekannt würd, de he twüschen 1858 un 1862 as vierbännig Wark „Mecklenburg’s Volks-Sagen“, mit 355 Sagen ut dat ganze Land veröffentlichte. Karl Friedrich Adolf Konrad Bartsch (*25. Februar 1832 in Sprottau; † 19. Februar 1888 in Heidelberg) wir Germanist un Altphilolog, de an der Universität Rostock dat ierste Germanistische Institut in Dütschland gründ’te. In sien Bauk „Sagen, Märchen und Gebräuche aus Mecklenburg“ in twei Bänn’ hett he dat Ergäwnis von sien Sammeltädigkeit 1879 herutgäben. In dit Wark sünd alleen 653 Sagen veröffentlicht. Dornäben enthölt dat ok noch Märchen un Legenden un een sihr umfangrieke Tausamenstellung tau dat meckelborger Brukdom un den Awerglöben. Wenn man sik disse beiden Sammlungen vörnimmt, ward man marken, dat kum een Gägend in Meckelborg un Vörpommern dorin fählt un dat sik dor achter een grotordigen Schatz an autentisch Material an Volks-oewerlieferungen verbargen deit. Dat’s man blot schad, dat beide Quellen, wohrschienlich as Taugeständnis an den damaligen Tietgeschmack odder üm een grötteren Kreis von potentielle Köpers tau erreicken, up Hochdütsch notiert sünd. Dorbi is bi de een odder anner Sag’ an de Wurtwahl un an enzelne Utdrücke gaud tau marken, dat se eegentlich von Hus ut oewer Generationen mündlich un up Plattdütsch wiedergäben worden sünd. Un dor ik dorvon utgah, dat meckelbörger Sagen nah Möglichkeit ok platt vertellt warden süllten un ik mi in Ogenblick vör allen för den Deil von Meckelborg interessier, de ungefier den hütigen Landkreis Rostock entspräken deit, heff ut de beiden baben nennten Quellen de Sagen rutsöch, de in dit Rebeit tau Hus sünd. Nahst heff ik mi den doransett’t un heff se nah un nah nie vertellt un twors up Platt. Mi hett dat bannig Spaß makt un ik will hoffen, dat se ok tauminnst een lütt bäten Hoeg doran hebben.