Nicht lieferbar
Slavoj Zizekle birlikte Sloven psikanaliz okulunun kurucularindan olan Mladen Dolar son yillarda, Derridanin sesmerkezcilik teorisiyle birlikte felsefenin gündemine tasinan tartismaya psikanaliz cephesinden son derece özgün ve ufuk acici bir katkida bulunuyor. Lacanin, ses psikanalitik nesnenin yani objetanin en önde gelen cisimlenislerinden biridir, demesine ragmen, aslinda psikanalizde de bakisa kiyasla hep gölgede kalmis bir meseleyi, sesi önplana getiriyor Dolar. Ses felsefi gelenekte genellikle ya bir anlam vasitasi ya da müzikte oldugu gibi bir estetik hayranlik kaynagi olarak görülmüstür. Dolar bunlarin yani sira, sese, düsüncenin kaldiraci olan bir nesne olarak da bakabilecegimizi iddia ediyor. Nesne olarak sesi farkli bircok düzeyde sesin dilbilimi, sesin metafizigi, sesle beden arasindaki paradoksal iliski, sesin etigi ve elbette vicdanin sesi, siyaset ve hukukta sesin ve sifahiligin önemi, Freud ve Kafkada sesin kullanimlari vb. ele alarak kapsamli bir ses teorisi gelistiriyor.