Rolnictwo komercyjne i/lub zorientowanie na rynek jest postrzegane jako kluczowy element w osi¿ganiu wzrostu gospodarczego i zmniejszaniu ubóstwa w Etiopii i w du¿ej mierze w Afryce Subsaharyjskiej. Wi¿kszo¿¿ drobnych rolników wybiera produkcj¿ na w¿asne potrzeby i nadwy¿ki na rynku, poniewä jest to subiektywnie najlepsza opcja, bior¿c pod uwag¿ wszystkie ograniczenia. Jest to jednak jeden z nieskutecznych sposobów niew¿äciwego przydziäu zasobów ludzkich i naturalnych. Presja ludno¿ci i ograniczenia zwi¿zane z zasobami naturalnymi sprawi¿y, ¿e praktyka, o której mowa, staje si¿ coraz mniej op¿acalna. Argumentuje si¿, ¿e te same gospodarstwa domowe mog¿yby uzyskiwä znacznie wy¿sze zyski z uprawy i sprzedäy alternatywnych ro¿lin uprawnych dzi¿ki zorientowaniu na rynek, a nie z produkcji w¿asnej ¿ywno¿ci, co w wi¿kszo¿ci przypadków odbywa si¿ do¿¿ nieefektywnie. Rynek ¿rodków produkcji i produkcji w Etiopii charakteryzuje si¿ nieefektywno¿ci¿ i w zwi¿zku z tym wymaga interwencji ze strony spo¿ecze¿stwa. Uzgodniono, ¿e rozwój rynku jest wariantem polityki maj¿cym na celu zwi¿kszenie orientacji rynkowej i dochodów gospodarstw domowych. W niniejszej ksi¿¿ce ocenione zostan¿ interwencje na rzecz rozwoju rynku realizowane w Etiopii.