Hâricîlik, Kelâm ve Islâm Mezhepleri Tarihi'nde ilk ortaya çikan yönetime itaatsiz muhalif firka olarak kabul edilmis, onlarin ortaya çikisi ve savundugu fikirler ugruna sergiledigi kati tavirlar her zaman tartisilan konular arasinda olagelmistir. Islâm Tarihi'nde her devirde mesru yönetime isyân edenlere "HÂRICÎ" gözüyle bakilmistir. Halife Hz. Osman'in mesru yöneticiyken isyanci bir grubun kalkismasi sonucu sehit edilmesi, Cemel, Siffîn, Hakem ve Nehrevan olaylarindan sonra ortaya çikan Hâricîler, imânin amelden bir cüz oldugu, büyük günah isleyenin küfre düsecegi gibi itikâdî meselelerle siyâsî görüslerini temellendirmisler, daha sonralari itikâdî mezheplerin de ortaya çikmasina zemin hazirlamislardir. "ISLÂM KELÂMINDA HÂRICÎLER, GÖRÜSLERI ve KARAKTERISTIK ÖZELLIKLERI" adli bu çalisma üç bölümden olusmaktadir. 1.bölümde; Hâricîlerin dogusu ve bazi itikâdî-kelâmî görüsleri. 2.bölümde; Halifeye yani yöneticiye itaat sorunu ve Hâricî zihniyetinin arka plani ile karakteristik özellikleri. 3.bölümde de Hâricîlerle ilgili Ehl-i Hadis'in te'lif ettigi Sünnî algiyi yönlendiren örneklik açisindan bir kaç rivâyet incelenmekte ve bu rivâyetler de kelâmî açidan degerlendirilmektedir.