Sociality in the Haitian Diaspora Novel of the Duvalier Era onderzoekt, via een proces van esthetisering, het revolutionaire ethos van romanschrijvers die verbannen waren onder de Duvalier dictatuur. Deze analyse van de socialiteit toont aan dat de romanschrijvers in feite bezig zijn met een zoektocht naar zichzelf en identiteit in een vreemd land, en dat zij hun geschriften gebruiken als een instrument voor individuele en collectieve bevrijding. Voor zover zij het romaneske genre instellen als een model voor de analyse en synthese van de sociale, politieke, geestelijke en taalkundige werkelijkheid. Uit deze gedetailleerde analyse van de socialiteit blijkt dat de roman van de diaspora de fundamentele opdracht van de roman vervult, die erin bestaat de werkelijkheid weer te geven door het mythische met het historische te doen versmelten om zo de integrale figuur van de mens naar voren te brengen. Binnen het kader van de ethiek en de esthetiek, gecultiveerd in een semiologisch universum dat de sociale en religieuze werkelijkheid verbindt met de taalkundige tekens die haar vertalen, interpreteert deze studie het Haïtiaanse sociale leven op een allesomvattende manier, als een achtergrond voor semiologische reflectie.