Ta ksi¿¿ka pokazuje, ¿e etyka Arystotelesa jest strukturalnie podobna do etyki afrykäskiej. Argumentuje, ¿e indywidualizm nie mo¿e zagwarantowä dobrego ¿ycia, raczej dobrego lub kwitn¿cego ¿ycia, to kwestia dobrych relacji jednostki z innymi cz¿onkami jej wspólnoty, a to wspólnota i rodzina maj¿ zasadnicze znaczenie dla ksztätowania charakteru etycznego prowadz¿cego do rozkwitu ¿ycia. Kluczowe dla tego wychowania jest osadzenie jednostki w pewnych sieciach relacji spo¿ecznych, szczególnie w cnotliwych przyjäniach. Pokazuje równie¿, ¿e stosunki spo¿eczne w etyce afrykäskiej odzwierciedlaj¿ eudaimon, czyli cnotliw¿ przyjä¿ w etyce arystotelesowskiej. Etyka afrykäska, podobnie jak etyka arystotelesowska, nie mówi wprost o prawach cz¿owieka i uwäaj¿, ¿e je¿li warto¿ci i cnoty dziäaj¿, gwarantuj¿ szacunek i godno¿¿ jednostki, poniewä ¿ycie we w¿äciwym spo¿ecze¿stwie jest ¿yciem, które zapewnia rozkwit jednostki ludzkiej. W ten sposób warto¿ci afrykäskie mo¿na wyjäni¿ i zrozumie¿ w odniesieniu do idei jednego z najwi¿kszych filozofów, jakie kiedykolwiek ¿y¿y.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.