32,99 €
inkl. MwSt.
Versandkostenfrei*
Versandfertig in 6-10 Tagen
  • Broschiertes Buch

Dorzecza s¿ ostatecznym ¿ród¿em wody niezb¿dnym do zaspokojenia konkurencyjnych potrzeb na danym obszarze i stanowi¿ najmniejsz¿ jednostk¿ hydrologiczn¿, pod któr¿ mo¿na zarz¿dzä wod¿. Dzi¿ki tej ¿wiadomo¿ci uruchomiono du¿¿ liczb¿ organizacji dorzeczy. Organizacje te maj¿ mandat do prowadzenia konsultacji z ró¿nymi zainteresowanymi stronami, równowäenia podäy i popytu na wod¿, planowania rozwoju infrastruktury, pomocy w formu¿owaniu polityki i regulacji, a tak¿e egzekwowania prawa. The water reform process in developing countries have been achieved through the presence of a genuine will or…mehr

Produktbeschreibung
Dorzecza s¿ ostatecznym ¿ród¿em wody niezb¿dnym do zaspokojenia konkurencyjnych potrzeb na danym obszarze i stanowi¿ najmniejsz¿ jednostk¿ hydrologiczn¿, pod któr¿ mo¿na zarz¿dzä wod¿. Dzi¿ki tej ¿wiadomo¿ci uruchomiono du¿¿ liczb¿ organizacji dorzeczy. Organizacje te maj¿ mandat do prowadzenia konsultacji z ró¿nymi zainteresowanymi stronami, równowäenia podäy i popytu na wod¿, planowania rozwoju infrastruktury, pomocy w formu¿owaniu polityki i regulacji, a tak¿e egzekwowania prawa. The water reform process in developing countries have been achieved through the presence of a genuine will or need to reform the water sector, and in some cases a pressure to comply with structures imposed by international development agency or as loan conditions. W zwi¿zku z tym szybkim pojawieniem si¿ organizacji zajmuj¿cych si¿ dorzeczami rzek, niezwykle istotne jest zrozumienie procesu utrzymywania tych organizacji. Wykorzystuj¿c system oparty na wskänikach, kwestionariuszach i badaniach literatury, opracowano wytyczne dotycz¿ce trwäo¿ci finansowej, zabezpieczaj¿c w ten sposób przysz¿e zasoby wodne, ich wykorzystanie i wykorzystanie, w akceptowanej hydrologicznie jednostce zarz¿dzania.
Autorenporträt
Farai A. Mchibwa es titular de un título de honor en ingeniería civil y de aguas, obtenido en la Universidad Nacional de Ciencia y Tecnología de Zimbabwe en 2003. Entre 2005 y 2007, cursó una maestría en gestión de recursos hídricos en el Instituto UNESCO-IHE de los Países Bajos, que ha dado lugar a la presente publicación.