Za g¿ównymi nurtami w filozofii i naukach spo¿ecznych kryje si¿ sztywny i nak¿adaj¿cy si¿ na siebie kanon zäo¿e¿ filozoficznych: substancjalizm. Jego wp¿yw jest tak du¿y, ¿e si¿ga od mechanistycznych teorii spo¿ecznych po teorie konstruktywizmu spo¿ecznego, subiektywizmu, kolektywizmu czy indywidualizmu w ogóle. Wszyscy oni wierz¿ w co¿ spo¿ecznego. Niniejsza praca proponuje analiz¿ tych zäo¿e¿ na poziomie filozofii meta-ontologicznej, to znaczy jako zäo¿e¿, które operuj¿ i ukierunkowuj¿ definicje ontologiczne bez potrzeby ustalania jakiejkolwiek konkretnej definicji. Argumentuje si¿, ¿e substancjalizm ustanawia metafizyczne maksymy o charakterze normatywnym, które wymagaj¿ zdefiniowania tego, co spo¿eczne, jako klasy o wyränie okre¿lonych granicach, samowystarczalnej to¿samo¿ci i w¿asnej przyczynowo¿ci, czyli jako zamkni¿tej struktury metafizycznej. Dla kontrastu, ksi¿¿ka bada metafizyczne maksymy antagonistycznego nurtu meta-ontologicznego: relacjonizmu lub procesualizmu i jego otwartej struktury metafizycznej. Na koniec pozostaje pytanie o zasadno¿¿ kategorii "spo¿eczny", otwieraj¿ce równie¿ pytanie o "naturalny" i wielkie kategorie wspó¿czesnej nauki.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.