Nicht lieferbar
Ahmet Erolun yazarlik hayatindaki kirkinci yili taclandiran Süheylanin, sahne yerine kitap sayfalari üzerinde sergilenen bir oyun oldugunu söylemek yanlis olmayacaktir. Bakis acisina göre, olaganüstü veya siradan sayilabilecek hayatlariyla mesgul olan karakterlerin kendi öykülerini anlatmaya ilk kez firsat bulmuscasina, coskuyla konusmasi da bundandir belki... Sirlari, acilari, aklin alabileceginden de büyük kiyimlari ve yasananlarin kefareti sayilabilecek kavusmalari konu eden Süheyla, insanoglunun kendine layik gördügü acimasiz evrenin bir tasviri. Hep benim romanimi yazmak istedigini söylerdin. Bunlari bilmeden her roman eksik olurdu... Yasananlar yasandi, öyle ya da böyle. Belki de artik susmak zamani. Yeni seyler söylemeye zaman, güc ve ömür kalmamissa, atese verilmis bir gemi limandan ayriliyorsa, susmaktan daha erdemli ne olabilir ki Susuyorum. Yüregimdeki sevginle sonsuza dek dudaklarimi mühürlüyorum ve tüm dünyaya yasadigim en müthis seyin sen oldugunu haykiriyorum.