Sumienie jest racjonalnym dzialaniem moralnego czynnika, odwolujacym sie nie do winy i wstydu, ale do wolnosci i wyzwolenia, nie do strachu i niepewnosci, ale do mozliwosci i upodmiotowienia. Rozsadne sumienie, w historycznym ujeciu, otwiera zycie jednostki w nieskonczonej wolnosci, pozwalajac jej stac sie tym, czym jest zdolna sie stac, poprzez praktykowanie racjonalnosci. Instytucja koscielna qua ma role w ksztaltowaniu sumienia jednostki. Autorytet dydaktyczny Kosciola jest czyms wiecej niz tylko forma doktrynalnej reprystynacji dla celów dogmatycznych czy konfesyjnych; obejmuje on wspólnotowa refleksje zarówno nad teologicznymi, jak i antropologicznymi twierdzeniami, rozwazanymi w czasie.