"Ty sozdal nas dlq Sebq, i nashi serdca nespokojny, poka ne uspokoqtsq w Tebe", - goworit Bogu swqtoj Awgustin. Ego zhizn' stala primerom ätogo wyskazywaniq. Nadelennyj nezaurqdnym intellektom, obladaüschij ogromnymi znaniqmi, Awgustin posle bezzabotnoj zhizni w ünosti nachal bespokojnyj poisk Boga. Jeti poiski priweli ego k razlichnym filosofskim i religioznym sistemam: manihejstwo, skepticizm, platonizm, neoplatonizm i, nakonec, hristianstwo. Blestqschij professor ritoriki, on w konce koncow stal imperatorskim professorom ritoriki pri dwore imperatora w Milane, samoj prestizhnoj akademicheskoj dolzhnost'ü w Rimskoj imperii, kotoraq priwela ego w kontakt s welikimi lüd'mi imperii. Neustannye poiski Boga zastawili ego ostawit' ätu dolzhnost'; on wernulsq w Afriku, prodal wse swoe imuschestwo, razdal den'gi bednym i stal monahom i plodowitym pisatelem. On ne sobiralsq stanowit'sq swqschennikom, no poskol'ku ego reputaciq znatoka i swqtoshi rasprostranilas' daleko i shiroko, on byl rukopolozhen w swqschenniki po mnogochislennym pros'bam, a zatem stal episkopom Gippo. Blagodarq swoim ogromnym znaniqm on oprowerg eresi, budorazhiwshie Cerkow', i zalozhil osnowy hristianskogo bogoslowiq.