Justitiële communicatie binnen het U.S. Supreme Court is van grote waarde voor de studie, omdat het een type communicatie is van mensen die niet minder geletterd en serieus met het woord bezig zijn dan taalkundigen. Deze monografie is gewijd aan een uitgebreide studie van zo'n multifactoriële systemische entiteit als het justitiële discours in sociolinguïstische, pragmatische en functionele en stilistische aspecten, uiteindelijk gericht op het beschrijven van de werking van linguocognitieve mechanismen in het justitiële discours. De studie spitste zich toe op de wijze waarop de processen van begrip en cognitieve reconstructie van de werkelijkheid op het gebied van het recht in de taal en met behulp van de taal worden uitgevoerd. De beschrijving van de activiteiten van de rechters geschiedt op basis van de analyse van cognitieve structuren - begrippen en kaders - en de linguïstische objectivering daarvan, d.w.z. termen en andere eenheden van speciaal vocabulaire. Bijgevolg wordt de taal van het justitiële discours gevormd als een speciaal semiologisch, d.w.z. tekensysteem, dat rechtstreeks bepalend is voor het proces van wettelijke regeling en dat wordt bestudeerd in de eenheid van inhoud en uitdrukking. Justitiële communicatie binnen het U.S. Supreme Court is van grote waarde voor de studie, omdat het een type communicatie is van mensen die niet minder geletterd en serieus met het woord bezig zijn dan taalkundigen. Deze monografie is gewijd aan een uitgebreide studie van zo'n multifactoriële systemische entiteit als het justitiële discours in sociolinguïstische, pragmatische en functionele en stilistische aspecten, uiteindelijk gericht op het beschrijven van de werking van linguocognitieve mechanismen in het justitiële discours. De studie spitste zich toe op de wijze waarop de processen van begrip en cognitieve reconstructie van de werkelijkheid op het gebied van het recht in de taal en met behulp van de taal worden uitgevoerd. De beschrijving van de activiteiten van de rechters geschiedt op basis van de analyse van cognitieve structuren - begrippen en kaders - en de linguïstische objectivering daarvan, d.w.z. termen en andere eenheden van speciaal vocabulaire. Bijgevolg wordt de taal van het justitiële discours gevormd als een speciaal semiologisch, d.w.z. tekensysteem, dat rechtstreeks bepalend is voor het proces van wettelijke regeling en dat wordt bestudeerd in de eenheid van inhoud en uitdrukking.